3 flugur á sveimi

Í nokkra daga hafa verið Þrjár litlar flugur á sveimi í stofunni minni. Alveg óþolandi, Þeim finnst langskemmtilegast að setjast á nefið á mér. Hva, áttu ekki kött gæti einhver spurt. Jú einmitt ég á kött, hr. Franz Jósef. Hann hins vegar er orðinn svo gamall að sjónin er farin að bila. Einn daginn lá hann í besta stólnum í stofunni, dottandi eftir matinn, og þá settist ein flugan á skottið á honum. Hann opnaði rifu á augun og gerði svo ekkert í málunum. Flugurnar eru því enn þá á sveimi.
Um síðustu helgi dvaldi hér á heimilinu af og til labradortík, sem heitir Perla. Við vissum ekki hvernig hr. Franz myndi bregðast við. Perla var bara inn í herbergi en hr. Franz sá hana þegar hún kom og fór. Skrýtið, aumingja Perla virtist vera hræddari við hr. Franz en hann við hana. Reyndar á sunnudeginum þegar að Perla fór var hr. Franz bálreiður yfir að hafa ekki fengið að kynnast henni betur, hann kvartaði sáran þegar hún var farin.
Í þessum skrifuðu orðum liggur Franzinn steinsofandi í besta stólnum í stofunni, aðeins að leggja sig. Hann á nefnilega fisk á diskinum sínum þannig að hann sefur ekki lengi. Það er svo skrýtið að þótt sjónin hans fari versnandi er lyktarskinið alveg í lagi. Hann getur greint það á augabragði þegar ég kem heim hlaðin innkaupapokum hvort það sé frosinn fiskur í farteskinu. Þess vegna hendi ég upp potti á eldavél með örlitlu vatni og sýð svona 3 minnstu bitana handa honum til að byrja með. Svo síðar sýð ég afganginn. Kettir eru gott fólk.