Inga og Kulumagi

Margt hefur nú á dagana drifið síðan síðast. Mikið að ske og mikið að gera. Mig hefur ekki langað til að blogga upp á síðkastið.
Hins vegar langar mig að segja smá sögu um köttinn Kúlumaga, sem ég eignaðist 6 vikna gamlan og lést 25. maí 2009, hann er jarðaður í Árbæjarlandi í sinni sérsmíðuðu kistu með leiði og kross og alles. Hann var 15 ára og 2ja mánaða þegar hann dó.
Mikið sem ríkissjónvarpið er ömurlegt þá eins og nú. En samt um páskana var sýnd í sjónvarpi kvikmynd sem heitir Titanik, hún var mjög löng. Kúlumagi var hinn ánægðasti í byrjun kvöldsins. Var í mínum sófa, lét vel af sér og lygndi augunum. Svo bara var myndin svo löng, að mínum fór að leiðast. Lengi lá hann eins og pönnukaka milli sjónvarps og svefnherbergis, að bíða eftir húsmóður inn í rúm. Svo þegar myndin var búin og við hjónakornin með tárin í augunum fannst Kúlimagi hvergi. Við leituðum inn í öllum skápum, undir rúmum, og ekki fannst kötturinn, kl. 5 um morguninn kemur umræddur köttur í ljós, malandi og glaðbeittur á koddann hjá mér.
Kettir hugsa sitt og getur sárnað.