Meira um köttinn hr. Franz Jósef

Ég minntist á í síðasta bloggi að hann væri erfiður í sambúð. Hann er auðvitað orðinn svo gamall og lúinn, og þess vegna sérlundaður. Hann hefur reynt ýmislegt á sinni löngu ævi. Um tíma var hann í góðu fóstri á heimili í Eikjuvoginum. Þar var ungur maður sem hugsaði um hann. Heimilið var á jarðhæð þannig að hr. Franz gat gengið þar út og inn um stofugluggann. Honum fannst best að fá að drekka ískalt vatn í baðinu og það var líka látið renna allan daginn fyrir hann. Svo tók húsbóndinn eftir því að mikið var borðað af kattamatnum meðan hann var í vinnunni. Og ekki löngu seinna kom í ljós að hr. Franz var að bjóða kattafélögum sínum heim í mat og sófa yfir daginn og var hann stundum steinsofandi seinnipartinn með annan kött sér við hlið.
Í dag sefur hann mikinn hluta sólarhringsins. En hans fótaferðatími er frá tæplega 5 á morgnana og til tæplega 5.30. Þá er engin friður og húsmóðirin verður að staulast fram og hræra í matnum eða bæta á hann og gjarnan leyfa honum að drekka ískalt vatn í baðinu. Einnig verður að vera til reiðu vatnskanna á náttborði. Oft er ég frekar pirruð á morgnana þegar að hann vaknar og vekur mig. Ég hef reynt allt. Að liggja hreyfingarlaus, að passa að opna ekki augun, að snúa mér upp í horn, þýðir ekkert. Hann situr þarna eins og fálki, malar hátt og setur í mig loppuna. Ef að hr. Franz Jósef vill að fólk vakni, ja þá bara vaknar fólk. Kettir eru gott fólk.