Kattarlaus eftir 18 ár

Aumingja hr. Franz Jósef fárveiktist fyrir rúmri viku síðan. Honum leið svo illa að hann varð að fá hvíld og sofna svefninum langa. Mig langar að hrósa Dýraspítalanum í Víðidal. Þar er afskaplega vel tekið á móti dýrum og þeirra eigendum í erfiðum aðstæðum. Síðustu dagar hafa verið skrýtnir að því leyti að við heyrum ýmiss hljóð sem við vorum vön að heyra frá Franzinum. Einnig er stundum komið upp í rúmið mitt á nóttunni. Ég held að hann sé að venjast vistaskiptunum og átta sig. Við ætlum ekki að taka að okkur kött næstu árin. Mér gremst svo mikið hvað fólk getur verið ábyrgðarlaust varðandi dýr, sérstaklega ketti. Það er eins og hundar séu hærra settir að því leyti. Mig langar til að eignast hund í framtíðinni hafi ég aðstæður til þess. Nú er stefnan sett á að eignast blóm að nýju. Ég er mikil blómakona, Franzinn át öll blóm, sérstaklega voru afskorin blóm mikil áskorun. Svona er þetta bara, aðstæður breytast í hinu daglega lífi og um að gera að reyna að aðlaga sig að aðstæðum hverju sinni, en þetta er sárt.

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 14.3.2011 kl. 20:33]

En hvað ég skil þig vel, ég missti Brand í haust og svo litla Snúð núna í janúar, Þeirra er sárt saknað.  En ég ætla ekki að fá inn annan kött ekki í bili allavega.  Því þeir voru í fjölskyldunni og enginn kemur í þeirra stað.